“Hier ben ik de grootste, maar in mijn familie de kleinste”, zegt Marleen. “Mijn vrouw is ook zo’n grote.” Ze helpt met het installeren van mijn tekenplek in bibliotheek Permeke.
Twee lachende ogen kijken me van boven het medisch mondmasker aan. “Ik heb de meest vrije job. Als het nodig is, ben ik in de bieb. Op zondagochtend bij een concert of donderdagavond bij een lezing, of wat dan ook. Zodra ik klaar ben of geen zin meer heb, klok ik uit en ga naar huis.”
We monteren de poten onder de vitrinetafel, een grote houten bak met glazen bovenkant. Een oranje haarband houdt het blonde haar uit haar gezicht. Een fladderende lichtgroene zomerjurk. Een vrouw met uitstraling.
“Je ziet er zo vrolijk uit, heb je soms geluk in de liefde?”, vraag ik.
Verrast kijkt ze me aan. “Sinds drie weken heb ik een nieuwe vriendin! Nou ja, naast de relatie met mijn vrouw. We zijn al jaren getrouwd, weet je, ik ben poly. Ik heb meer relaties naast mijn huwelijk. Vorige week heb ik haar aan mijn vrouw voorgesteld. Die vond dat ik een verstandige keuze had gemaakt. Daarmee heeft ze me haar zegen! gegeven.”
Ze zet een rood winkelmandje met Kruithofvoorwerpen, markers en foto”s op tafel. Ik poets de vettigheid van het vitrineglas.
“Altijd zijn ze jonger, mijn vriendinnen”, zegt ze. “Mijn nieuwe, een danseres, is 38, de vorige 40. Mijn vrouw is ook een stuk jonger dan ik. Vanaf het begin wilde ze een open relatie. Door haar ben ik poly geworden. Op een dag vertelde ze dat ze gevoelens had voor een andere vrouw. “s Avonds ging ze er meteen pats boem naar toe. Niet echt pedagogisch om me op die manier voor de leeuwen te gooien. Maar het werkte wel, sindsdien ben ik om.” Marleen leunt met haar hoofd op haar handen en kijkt me dromerig aan. “Bij monogamie kan ik me niets meer voorstellen.
Ik had vorig jaar een relatie met een meid van 19. Een kei schoon meisje. Ze was heel wijs voor haar leeftijd. Maar het werkte niet goed.
De witte Kruithofvoorwerpen staan op een rij op het glas van de vitrinetafel. Met mijn handen verschuif ik foto”s en een rond schaaltje in de houten bak er onder.
“Je kunt beter geen rond voorwerp in het midden zetten”, is haar ongevraagde advies. “Ik ben ook vormgever, nog van voor het digitale tijdperk.”
“Wil jij de foto”s en het ronde ding dan ordenen?”, vraag ik.
Ze aarzelt geen moment en rangschikt alles in een handomdraai. ”Zie je, de foto”s liggen nu langs onzichtbare lijnen, het oogt evenwichtig.” Ze stapt naar achteren en kijkt door haar wimpers of het goed is. “Gelukkig heb ik een timmermansoog. Ik hoef nooit te meten of iets recht ligt”, zegt ze met een glimlach.
“Mij lijkt het heel ingewikkeld om met meer mensen een seksuele relatie te hebben”, zeg ik. “Uitspreken wat ik in bed precies wil, alleen dat al. Ik schaam me daarvoor. En dan de hygiëne, pfff!”
“Ooh, maar poly zijn betekent niet dat je met iedereen het bed induikt! Dat is een groot misverstand. Alsof liefde alleen over seks gaat. Ik vind intelligentie het belangrijkst. Met een domme vrouw kan ik niets beginnen.”
United Objects 