Er is een spannende overeenkomst tussen amateur-kunstwerken en een onbedoelde onvolmaaktheid in de wereld van alledag.
Elke vierkante centimeter van de ruimte waarin wij leven is doordacht en vormgegeven door beleidsmedewerkers, stedenbouwkundigen, ingenieurs, ontwerpers, kunstenaars en marketingmensen. Allemaal volgens keurmerken en kwaliteitseisen. Zowel in de buitenruimte als in de binnenruimte, thuis of op het werk. Waar je ook bent, kijk om je heen en zie: stoeptegels of laminaat, bakstenen of latexverf, stoplicht of schemerlamp, lichtreclame en het merketiket op alle supermarktproducten in je koelkast. Probeer eens iets te zien dat niet bedacht, gemaakt en goedgekeurd is door mensen.
Alle bomen in je omgeving zijn gekozen en geplant. Elke bloem in je huis is het resultaat van kweek. Wolken in de lucht en water in de rivier lijken ontsnapt aan onze dadendrang, maar ook die zijn doordrongen van menselijk handelen. De wind die over land of zee komt, waait mee binnen als je de huisdeur opent. Van de wind wordt gezegd dat die begint bij de beweging van een vlinder aan de andere kant van de wereld. Insecten en alle andere dieren zijn net als wij, mensen, organisch gegroeid.
Thuis is de lege ruimte tussen plafond, vloer, muren en spullen onbepaald. Je kunt er naar eigen idee spullen in plaatsen en je er doorheen bewegen. Toch ontsnapt er van alles aan je controle. In een hoek weeft een huisspin. De kleur van de muurverf verkleurt elke dag, je ziet het niet. Op een dag doet de waterkoker het niet meer. Elke week stofzuigen.
Heb je wel eens goed naar de achterkant van een verkeersbord gekeken? Naar een lichtreclame die alleen tl-buizen in het binnenwerk toont in plaats van een afbeelding? Een braakliggend stuk grond met een hek eromheen, een raam in de buitenmuur dat zo onzichtbaar mogelijk dichtgemetseld is maar toch blijft te zien? Een hoop willekeurig grof vuil op de stoep, een aardewerk design theepot waarvan stukken afgebroken zijn? Een uitgedroogde varen in een verbleekte plastic bloempot, een oude verflap?
Aan de achterkant van verkeersborden en de vergeten hoeken in je huis ontbreekt de pretentie om ‘goed’, ‘mooi’ of ‘juist’ te zijn. Ze zijn er bij de gratie van de voorkant of de ruimte er om heen. Ze vormen een ongeziene wereld zonder vooroordelen of economisch belang, een open ruimte voor wie weet wat. Precies dat maakt ze net zo betekenisvol als het spelen in onvolmaaktheid, wat de liefhebber kenmerkt.
Foto beginpagina: Bloemendaal aan Zee, 2016.
United Objects 